مقایسه آماری عملکرد دولت مکتبی با دولتهای گذشته(30 مورد)

"پرکارى این دولت هم انصافاً چیز برجسته‏اى است. یعنى بى‏انصافیها هرچه هم زیاد باشد، نمى‏تواند بر این حقیقت غلبه پیدا کند که دولت شما انصافاً دولت پرکارى است و تلاشتان و کارتان و تحرکتان خیلى زیاد است. این بسیار جاى خرسندى دارد."

4/6/1386 در دیدار رئیس جمهور و اعضاى هیأت دولت به مناسبت هفته دولت و در آستانه‏ى نیمه‏ى شعبان

 "امروز همه دارند مى‏بینند؛ ما هم داریم مى‏بینیم و دیگران هم شاهدند که حجم کار متراکمى که دولت انجام میدهد، انصافاً درخورِ تحسین و ستایش است؛ کارِ خیلى خوبى است."

18/7/1385  در دیدار مسئولان و کارگزاران نظام جمهورى اسلامى‏

 طبق بررسی به عمل آمده مقام معظم رهبری در سه سال گذشته 57 بار بر اینکه این دولت، دولت کار و تلاش و همت است تاکید کرده اند. و این نشان از پرکاری غیر قابل انکار دولت مکتبی دارد. در مقایسه آماری دولت نهم با دولتهای گذشته بحث بر سر برابر است و نه چند درصد، آنهم نه در مدت زمانی برابر، بلکه مقایسه تاریخ انقلاب با 3.5 سال و یا مقایسه 8 ساله دولتهای قبل با دولت نهم. مقایسه زیر که از ویژه نامه نوروزی نشریه اندیشه گستر(رسانه اقتصادی صنعتی انقلاب اسلامی)  استخراج شده نشان دهنده علت تاکیدات مقام معظم رهبری می باشد.

جزوه این مطلب بزودی در این وبگاه منتشر خواهد شد.

 یکم:

آمار اختراع های ثبت شده در ایران

1342 تا 1357: 841 اختراع

1357 تا پایان سال 1383:  4640 اختراع

1384 تا 1387: 20000 اختراع

ادامه مطلب...

به نام خدا

معنی لغوی جهاد

جهاد در لغت از ریشه « جَهد و جُهد » به معنای مشقت و زحمت و همچنین به معنای توان و طاقت است.

راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن،(المکتبة المرتضویة، چاپ دوم، 1363)، ص 101.

 صاحب قاموس می گوید: « اصل کلمه جهاد از «جهد» (به فتح جیم و ضم آن) است، و به معنای تلاش توأم با رنج و زحمت می باشد. جهاد مصدر باب مفاعله و به معنی بسیار تلاش کردن می باشد و نیز اسم است به معنی جنگ. جنگ را از آن جهت جهاد گویند که تلاش توأم با رنج است. »

علی اکبر قرشی، قاموس قرآن، (تهران، دارالکتب الاسلامیه)، ج2، ص 77-78.

 معنای اصطلاحی جهاد

صاحب جواهر در تعریف اصطلاحی جهاد می گوید:

"الجهاد بذل النفس و المال و الوسع فی اعلاء کلمة الاسلام و اقامة شعائر الایمان"

جهاد بذل جان و مال و توان در راه اعتلای اسلام و برپا داشتن شعائر دین است.

محمد حسن نجفی، جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام، (دارالکتب الاسلامیه)، ج21، ص3.

 در شرح لمعه آمده است:

«الجهاد شرعاً بذل النفس و ما یتوقف علیه من المال فی محاربة المشرکین او الباغین فی سبیل اعلاء کلمة الاسلام علی وجه مخصوص.»

در شرع مقدس اسلام جهاد عبارت است از بذل جان و مال به طریقی مخصوص برای جنگ با مشرکان و یا افراد باغی در راه اعتلای کلمه اسلام.

زین الدین جبعی عاملی، الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة، (بیروت، دارالعالم الاسلامی)، ج2، ص 379، پاورقی.

منبع: مبانی فقهی عملیات استشهادی، دکتر امیر ملامحمدعلی

من خودم شخصاً جوانىِ بسیار پُرهیجانى داشتم. هم قبل از شروع انقلاب، به خاطر فعّالیت‌هاى ادبى و هنرى و امثال این‌ها، هیجانى در زندگى من بود و هم بعد که مبارزات در سال 1341 شروع شد؛ که من در آن سال، بیست و سه سالم بود. طبعاً دیگر ما در قلب هیجان‌هاى اساسى کشور قرار گرفتیم و من در سال چهل و دو، دو مرتبه به زندان افتادم؛ بازداشت، زندان، بازجویى. مى‌دانید که این‌ها به انسان هیجان مى‌دهد. بعد که انسان بیرون مى‌آمد و خیل عظیم مردمى را که به این ارزش‌ها علاقه‌مند بودند و رهبرى مثل امام رضوان‌اللَّه علیه را که به هدایت مردم مى‌پرداخت و کارها و فکرها و راه‌ها را تصحیح مى‌کرد مشاهده مى‌نمود، هیجانش بیشتر مى‌شد. این بود که زندگى براى امثال من که در این مقوله‌ها زندگى و فکر مى‌کردند، خیلى پرُهیجان بود؛ اما همه این‌طور نبودند...
آن‌وقت‌ها گاهى بزرگ‌ترهاى ما- کسانى که در سنین حالاى من بودند- چیزهایى مى‌گفتند که ما تعجّب مى‌کردیم چطور این‌ها این‌گونه فکر مى‌کنند؟ حالا مى‌بینیم نخیر؛ آن بیچاره‌ها خیلى هم بى‌راه نمى‌گفتند. البته من خودم را به‌کلّى از جوانى منقطع نکرده‌ام. هنوز هم در خودم چیزى از جوانى احساس مى‌کنم و نمى‌گذارم که به آن حالت بیفتم. الحمدللَّه تا به‌حال نگذاشته‌ام و بعد از این هم نمى‌گذارم؛ اما آن‌ها که خودشان را در دست پیرى رها کرده بودند، قهراً التذادى که جوان از همه‌ى شؤون زندگى خودش دارد، احساس نمى‌کردند. آن‌وقت این حالت بود. نمى‌گویم که فضاى غم حاکم بود- این را ادّعا نمى‌کنم- اما فضاى غفلت و بى‌خبرى و بى‌هویّتى حاکم بود.
این‌هم بود که آن‌وقت من و امثال من که در زمینه‌ى مسائل مبارزه، به‌طور جدّى و عمیق فکر مى‌کردیم، همّتمان را بر این گذاشتیم که تا آن‌جایى که مى‌توانیم، جوانان را از دایره‌ى نفوذ فرهنگى رژیم بیرون بکشیم. من خودم مثلاً مسجد مى‌رفتم، درس تفسیر مى‌گفتم، سخنرانىِ بعد از نماز مى‌کردم، گاهى به شهرستان‌ها مى‌رفتم سخنرانى مى‌کردم. نقطه‌ى اصلى توجّه من این بود که جوانان را از کمند فرهنگى رژیم بیرون بکشم. خود من آن‌وقت‌ها این را به «تور نامریى» تعبیر مى‌کردم. مى‌گفتم یک تور نامریى وجود دارد که همه را به سمتى مى‌کشد! من مى‌خواهم این تور نامریى را تا آن‌جا که بشود، پاره کنم و هر مقدار که مى‌توانم، جوانان را از کمند و دام این تور بیرون بکشم. هر کس از آن کمند فکرى خارج مى‌شد- که خصوصیّتش هم این بود که اوّلاً به تدیّن و ثانیاً به تفکرات امام گرایش پیدا مى‌کرد- یک نوع مصونیتى مى‌یافت. آن روز این‌گونه بود. همان نسل هم، بعدها پایه‌هاى اصلى انقلاب شدند. الان هم که من در همین زمان به جامعه‌ى خودمان نگاه مى‌کنم، خیلى از افراد آن نسل را- چه کسانى که با من مرتبط بودند، چه کسانى که حتّى مرتبط نبودند- مى‌توانم شناسایى کنم.
گفت و شنود مقام معظم رهبری در دیدار جمعى از جوانان به مناسبت هفته‌ى جوان 07/02/1377